Ҳаққа ошиқликни кимдан ўргандим

Ҳаққа ошиқликни кимдан ўргандим?

Яралгандан буён қонимда борми?!
Ўзидан туганмас меҳр сўргандим,
Менга учратдими сиздайин ёрни?

Битта сўзингиздан илиқлик туйдим,
Ошуфта дилимда ёнгандай чақин.
Аслида мен сизни кўрмасдан суйдим,
Ҳис қилдим: руҳимиз қанчалар яқин…

Ҳаққа ошиқлигим – илоҳий наво,
Номин такрорласам, юрак тўхтайди.
Сизга атаганим ишқ эмас, аммо
Уни севишимга жуда ўхшайди…

Ботинда туфондай, зоҳирда жиму,
Сўнгсиз саволларга тошиқ бўлганман.
Тушуниб-тушунмай яшайвердиму
Таниган кунимдан ошиқ бўлганман.

Ҳаққа ошиқликни кимдан ўргандим?
Уйимни ҳайратга белади Эгам.
Эсладим, мен сизни тушда кўргандим,
Кафтимдаги гавҳар сиз бўлган экан…

Балки Ўзи менга етказди сизни,
Йўлга тушаяпмиз йилларни босиб.
Бир жойдан қорганми тупроғимизни,
Ҳамроҳлик бахтини кўрдингиз насиб.

Меҳру муҳаббатим ортар тобора,
Илоҳим, манзилга бирга етайлик.
Қалбларни Ўзига тортар тобора,
Руҳимизни кўкка бирга элтайлик.